Tui: tanımı ve çeşitleri, dikim ve bakım kuralları

Her deneyimli bahçıvan, mazı gibi bir süs bitkisini bilir. Bu yaprak dökmeyen ağaçlar mükemmel don direncine sahiptir, özel bakım gerektirmez ve üreme konusunda iddiasızdır. Bu makalede, Mazı'nın temel özellikleri hakkında bilgi sahibi olacaksınız: bu bitkilerin tanımı, çeşitleri, ayrıca dikim ve bakım kuralları.

Tui, ABD ve Rusya'da tıbbi ve süs amaçlı aktif olarak yetiştirilen selvi ailesinin en popüler bitkilerinden biri olarak kabul edilir. Tohumların yapısı ve üreme yöntemi ile ilgili olarak bu bitkilerin iki türü vardır: gymnospermler ve anjiyospermler. Mazı, tip 1 kozalaklı ağaçlara aittir. Mazı, Kuzey Amerika'nın anavatanı ve Doğu Asya bölgesi olarak kabul edilir. Bitkinin kökeni, yaprakların spesifik yapısı ile değerlendirilebilir. - tüm kozalaklı ağaçları karakterize eden pullar veya iğneler şeklinde sunulur.

Bugün sadece 5 ayrı mazı çeşidi var, ancak her biri belirli dekoratif amaçlar için yaratılmış 90'dan fazla çeşitle temsil ediliyorlar.

Mazı, dünya çapında diğer kozalaklı ağaçlara göre bir takım avantajlarla bilinir:

• olağanüstü uzun yaşam beklentisi - vahşi doğada, mazı 200 yıla kadar yaşar;
• herhangi bir manzarayı yenilemenizi sağlayan yaz ve kış aylarında yaprak dökmeyen yapraklar;
• yaşayan bir çit olarak kendini mükemmel bir şekilde gösterir;
• özel bakım gerektirmez;
• çoğaltılması kolay;
• soğuğa ve birçok zararlıya dayanıklı;
• çok sayıda çeşit ve form nedeniyle, her türlü gereksinim ve koşul için en uygun çeşidi seçmek mümkündür.

Peyzaj tasarımı ile yeni tanışan birçok amatör bahçıvan, satın alırken genellikle mazı ve ardıç fidelerini karıştırır. Gerçekten de, genç yaşta, bu ağaçların fidelerini karıştırmak çok kolaydır: her iki bitki de renk ve şekil olarak hemen hemen aynı pul benzeri iğnelere sahiptir. Aşağıda, önünüzde ne olduğunu belirleyebileceğiniz bir dizi işaret hakkında bilgi edinebilirsiniz: mazı veya ardıç.

Bitkinizin belirli bir türe ait olup olmadığını belirlemeye yardımcı olacak ilk nokta, meyvenin görünümüdür. Mazı meyvelerinde yeşil, beyaz veya şeftali renginde küçük oval ve pullu koniler şeklinde sunulursa, ardıç meyveleri karakteristik mavi veya koyu gölgeli yuvarlak veya oval konilerdir.

Genç ardıç meyveleri yaban mersini salkımına, yetişkinler ise kuş üzümüne benzeyecektir. Bir daldaki meyve sayısındaki farkı da belirleyebilirsiniz: Mazı meyvelerinin küçük boyutu ve dikey büyümesi nedeniyle, bir dalda birkaç düzine ile temsil edilebilirler. Ardıç meyveleri daha dolaylı olarak büyür: bu, bir dalda 7 parçaya kadar yığınlar halinde veya bir dalda 1-3 parçaya kadar ayrı ayrı yerleştirilebileceği anlamına gelir.

Peyzajda kullanılan tüm süs bitkileri, belirli bir peyzaj dengesini sağlamak için aynı boyutta olma eğiliminde olsa da, mazı ve ardıç da boyut olarak ayırt edilebilir. Genellikle, ardıç bahçe çeşitleri mazıdan daha fazladır: 15 metreye kadar büyüyebilirler ve mazı bahçe türleri nadiren 6 metreyi aşar. Doğal çevre hakkında konuşursak, o zaman bazı mazı çeşitleri 70 metreye kadar büyüyebilir ve 6 metreye kadar çapa sahip olabilir.

Mazı ve ardıç görünüşte inanılmaz derecede benzer olmasına rağmen, farklı cinslere aittirler, ancak aynı selvi ailesinde bulunurlar. Bu, hem mazı hem de ardıçın kozalaklı olduğu anlamına gelir. Bu bitkiler arasındaki karakteristik farklılıkları ve çeşitlere göre sınıflandırılmasında dikkat çekmek mümkündür. Yani, bugün 60'tan fazla ardıç çeşidi varken, sadece 5 çeşit mazı var.

Bu farklılık şu şekilde açıklanabilir: bazı mazı çeşitleri sonunda araştırmacılar tarafından selvi ailesinin tam teşekküllü ve bağımsız bir bitki cinsi olarak işaretlendi.... Bu tür bitkilerin çarpıcı bir örneği, örneğin, oryantal yassı çiçektir (doğu tıbbında tıbbi bir iğne yapraklı bitki olarak kabul edilir).

Mazı ve ardıç, dışsal ve taksonomik farklılıkların yanı sıra yayılış alanı bakımından da farklılıklara sahiptir. Örneğin, ardıç Kuzey Yarımküre'de subarktikten tropiklere kadar bir iklim aralığında büyümeyi tercih ederse, o zaman mazı aynı Kuzey Yarımküre'nin ılıman bölgesinde daha yaygındır. Toprağın türüne gelince, her iki bitki de iddiasız, ancak orta derecede neme ihtiyaçları var.

Bu iki bitki arasındaki farklar sadece listelenen özelliklerde değil, aynı zamanda bu ürünlerin insanlar tarafından kullanımında da oluşur.

Mazı'nın tüm parçaları bugün faydalı olarak kabul edilir ve hem günlük yaşamda hem de endüstride kullanılır. Mazı'nın en faydalı unsurlarından biri meyveleri değil (aynı zamanda faydalı olmalarına rağmen), yani çok miktarda uçucu yağ, reçine ve tanen içeren iğnelerdir. Genellikle odun uğruna yetiştirilir: çok miktarda toxifylline ve aromadendrin tedarikçisidir.

Bugün, mazı alternatif tıpta aktif olarak kullanılmaktadır, özellikle mazıdan elde edilen uçucu yağ, homeopatik ilaçların bileşiminde görülebilir. Japonya ve Çin hakkında konuşursak, mazı çeşitli hastalıkların tedavisinde tıbbın vazgeçilmez bir unsurudur. Eski Rusya topraklarında şifacılar ağacı kullanmayı tercih ettiler - Bir kişiyi üreme sistemi, sistit, romatizma ve enürezis hastalıklarından kurtardığına inanılıyordu.

Mazı gibi ardıç da modern tıpta aktif olarak kullanılmaktadır. Ardıç iğnelerinden elde edilen uçucu yağ bazında birçok tıbbi preparat yapılır.

Ardıç ve mazı arasındaki fark, yemek pişirme ve gıda endüstrisinde aktif olarak kullanılmasıdır. Burada en çok alkollü içeceklerin imalatında baharat görevi görür.

Mazıdan farklı olarak, ardıç bileşiminde en değerli ve faydalı unsur iğneler değil meyvelerdir. Sağlıklı ardıç olgun kozalakları %40'a kadar şeker, %10 reçine ve yaklaşık %2 esansiyel yağ içerir. Bilim adamları, yararlı gıda asitleri (formik, asetik) ve C vitamini açısından zenginlikleri açısından ardıç meyvelerinin bilinen meyvelerin çoğundan çok daha yararlı ve değerli olduğunu uzun zamandır keşfettiler.

Bahçıvanlık kültüründe, bugün 90'dan fazla ayrı çeşidin yaratıldığına dayanan sadece birkaç çeşit mazı bilinmektedir. Bu çeşitlerin her biri belirli bir amaç için yetiştirildi. Bazıları yalnızca soğuk bölgelerde yetişmek için yetiştirilirken, diğerleri benzersiz şekilleri nedeniyle peyzaj çimleri ve teraslarda harika görünüyor.

Bugün, tüm mazı çeşitlerinin çoğu sadece üç çeşide ayrılmıştır: batı, doğu ve katlanmış.

Bu çeşitlilik, 20 metre yüksekliğe kadar uzun veya cüce bitkilerle temsil edilir.Ana dağıtım alanı Kuzey Amerika'dır. Böyle bir Mazı'nın bir özelliği, zamanla yuvarlanan karakteristik koni biçimli bir üst kısımdır. Bu bitkinin iğneleri zengin bir yeşil renge sahiptir, elastik ve yassıdır ve ayrıca içten aydınlatılır.

Batı mazı türleri arasında en yaygın olanı aşağıdaki çeşitlerdir:

• Danica - parlak yeşil dalgalı iğneler ile karakterize edilen yuvarlak şekilli cüce mazı;
• "Aureospicata" - 4,5 m'ye kadar hızlı bir büyüme ve geniş bir taç çapına sahiptir;
• Altın - dalların sarı uçlarından dolayı bu ismi aldı;
• "Kuban zümrüt" - konik bir şekle ve zengin yeşil renge sahiptir.

İsimlerine rağmen, bu bitkiler botanik açısından mazılara ait değildir. Deneyimli bahçıvanlar bu iğne yapraklı kültüre süs kozalaklı ağaç demeyi tercih ediyor. Bu mazı çeşidinin ilk olarak Kore ve Çin'de ortaya çıktığına inanılmaktadır.

Türlerin en yaygın çeşitleri şunlardır:

• "Aurea Nana" - küçük bir oval şekilde ve yavaş büyümede farklılık gösterir;
• "Yustinka" - dona karşı iyi direnç gösteren Polonya'da popüler bir bitki;
• "Morgan" - yavaş büyüme ve konik şekil bakımından farklılık gösterir.

Diğer mazı türlerinden farklı olarak, yayılan bir dal yapısına sahiptir, şehirlerin peyzaj tasarımında çok sık bulunur. Bu durumda en popüler çeşitler "Vipkord" ve "Zebrina" dır.

Şekil ve boyuta bağlı olarak, mazı ayrıca cüce, küresel, piramidal ve sütunlu olarak ayrılabilir.

Doğru bitkiyi seçmek için, dikkate alınması gereken bir dizi önemli nokta vardır.

• Coğrafya. Mazı'nın ılımlı miktarda ısı ve nem gerektirdiğini lütfen unutmayın, bu nedenle ılıman iklime sahip bölgelere ekilmesi ve kuzey bölgelerde ekimden kaçınılması önerilir. Rusya topraklarında, bu bitkiler kendilerini en iyi, mazılı çok sayıda fidanlığın bulunduğu Leningrad bölgesinde gösterir.
• Çeşitlilik. Çeşitliliğine ve bitki için kullanım amacınıza göre bir mazı fidesi seçin. Örneğin, peyzaj düzenlemesinde en sık kullanılan cüce yuvarlak mazı türleri vardır. Bazı mazı çeşitleri dona karşı direnci arttırırken, diğerleri daha güçlü bir kök sistemine sahiptir. Sitenizin özelliklerine ve ihtiyaçlarınıza göre birini seçin.
• Bırakma konumu. Tüm mazı çeşitleri, belirli koşullarda iniş için az çok uyarlanmıştır. Örneğin, dik mazı bahçede ve sokaktaki yollar için çitler olarak harika görünüyor. Yüksek dikdörtgen mazı genellikle bir yazlık için yaşayan bir çit görevi görür, siteyi meraklı gözlerden uzak tutabilir ve gerekli alanı niteliksel olarak karartabilir. Cüce yuvarlak mazı genellikle bahçe yollarının tasarımında kullanılır, diğer bitkilerle birlikte çiçek tarhlarında da harika görünürler.

Şimdi fidenin kendisini nasıl seçmeniz gerektiğini görelim.

• Ana koşul, canlı ve sağlıklı bir görünümdür. Bitkinin iğneleri koyu yeşil veya koyu yeşil renkte olmalı ve ayrıca karakteristik bir taşma özelliğine sahip olmalıdır. İğneler elastik ve esnek olmalıdır. Önünüzde solgun ve zayıf iğneleri olan, en ufak bir dokunuşla parçalanan bir bitki varsa, o zaman bitki ya hastadır ya da uzun süredir nemsizdir.
• Mazıyı uzun süre taze ve sağlıklı tutmak için bahçe bitkileri satıcıları, bitkileri bir toprak küre ile birlikte satmaya çalışırlar. Kök sisteminin tamamen çıplak olduğu mazı fideleri almamalısınız.
• Bitkinin kök sistemini dikkatlice inceleyin, sağlam ve hafif nemli olmalıdır. Sağlıklı bir mazı kök sistemi hoş beyaz veya hafif sarımsı bir renge sahiptir. Sağlıklı bir bitkinin kökleri dayanıklıdır ve çizildiğinde veya sıkıldığında çok az nem bırakır.
• Bitkinin türünü belirtin, satıcıdan dona dayanıklılık, bitkinin ihtişamı ve olgunlaşma yaşına geldiğinde iğnelerin beklenen rengi hakkında bilgi isteyin.

Bir bitki dikmeye başlamadan önce, onun için en uygun yeri seçmelisiniz. Mazı'nın ışığa ve güneşe çok düşkün olduğunu, ancak yalnızca sınırlı bir süre (örneğin, sabahtan günün yarısına veya 16: 00'dan gün batımına kadar) altında olmayı tercih ettiğini unutmayın. Doğrudan güneş ışığına uzun süre maruz kalmak mazıya zarar verir, iğnelerin yapısını bozar, bu yüzden doygunluğunu kaybeder, sararır ve düşer. Güneş ışığının etkisine ek olarak, fideyi doğrudan soğuk rüzgar akımlarına maruz bırakmayın. Çam iğnelerinden yapılmış dar giysiler bile bitkiyi hipotermiden koruyamaz.

Selvi familyasından hemen hemen tüm bitkiler, her tür toprakta kendilerini iyi hissederler, ancak bitkinin hoş ve sağlıklı bir görünümünü korumak için, yılda en az bir kez toprağın besinlerle doyurulması tavsiye edilir. Mazı için ideal toprak seçeneği, sod ve kumtaşı unsurlarıyla turba olacaktır.

Dikim kış hariç her mevsim yapılabilir ancak ilk ılık bahar günleri ideal zaman olarak kabul edilir. Bazı insanlar mazı fidelerini sonbaharın başlarında veya sonlarında dikmeyi tercih eder. Bu durumda bitkinin dış iklime uyum sağlamak ve kök sistemini derinleştirmek için yeterli zamanı olmayabilir.

Mazı dikme süreci, aşağıdaki kısa talimatlar şeklinde sunulabilir.

1. Dikim için ihtiyacınız olan yeri seçtikten sonra, 1x1 m ve 80 cm derinliğinde bir delik açın.
2. Çukurun dibi hafifçe sıkıştırılmış ve drenaj ile kaplanmıştır. Ezilmiş taş veya genişletilmiş kil drenaj görevi görebilir. Bitkinin köklerinin altındaki fazla nemi boşaltmak için bir drenaj tabakası gereklidir.
3. Hazırlanan toprağı veya farklı toprakların karışımını sıkıştırılan toprağın üzerine yayıyoruz. Bu aşamada, toprağa kül ve minimum miktarda gübre eklemeye değer (özellikle kozalaklı ağaçlar için).
4. Fideyi deliğe yerleştirin ve köklerin tabanının zemin seviyesinin üzerinde olduğundan emin olun. Gelecekte, çukurdaki zemin yerleşecek ve zemin seviyesi düzleştirilecektir. Ek olarak, böyle bir slayt, köklerin tabanının yakınında nemin birikmesine izin vermez.
5. Birkaç mazı dikmek için mesafeyi belirlerken, bitkinin türüne dikkat edin. Örneğin, bağımsız mazı dikmek için, fideler arasında en az 2-3 metrelik bir mesafe korunmalı ve monolitik canlı ve yoğun bir çit oluşturmak için, mazı birbirinden 1 metre mesafede dikilmelidir.
6. Bitkiyi diktikten sonra, iyice sulamayı (en az 1 kova su), yanındaki toprağı gevşetmeyi ve ayrıca fideyi çitle çekmeyi unutmayın.

Herhangi bir bitkinin sitenizdeki büyüme döneminin tamamı boyunca bakıma ihtiyacı vardır. Herhangi bir bahçe bitkisinin bakımının temeli aşağıdaki prosedürlerdir: sulama, gübreleme, budama, nakli ve kışa hazırlık.

Selvi ailesinden tüm bitkiler sadece büyük miktarda neme bayılır: su, mazı iğnelerini daha doygun, elastik ve güzel yapar, bitkinin kök sisteminin gelişimini destekler ve bu da taçta hızlı bir artışa yol açar. Bir fide dikme prosedüründen sonra, ilk iki hafta boyunca günlük olarak sulanmalıdır. Bir bitkinin bir fidesi için 1 ila 4 kova temiz ve soğuk su harcamanız gerekir, su miktarı bitkinin yaşına ve büyüklüğüne bağlıdır. Nemin daha iyi emilmesi için sulamadan sonra ağacın köklerindeki toprağı gevşetmeyi unutmayın. Gevşeme derinliği 10 santimetreye kadar korunmalıdır.

Sıcaklıklarda keskin düşüşler ve çok fazla rüzgar (ilkbahar veya sonbahar) ile yüksek nem dönemlerinde, mazı doğal veya mineral gübrelerle ek beslenmeye ihtiyaç duyar. Bitkiyi ekim sırasında beslediyseniz (toprağa gübre eklendi), bir sonraki üst pansuman bir yıl sonra yapılmamalıdır. Mazı, düzenli gübrelemeden zarar gören nadir bir bahçe bitkisidir.

Neyse ki, neredeyse tüm mazı çeşitleri dekoratif budamaya iyi yanıt verir. Mazı budamanın avantajları aşağıda belirtilecektir.

• Kapsamlı ve doğru budamanın bitkiyi daha da gür ve gür hale getirdiğine inanılıyor.
• Ağacın tepesini inceltmek, mazı içinde havalandırmayı destekler ve dalların çürümesini ve haşere yuvalarının oluşumunu önler.
• Budama, peyzaj tasarımında ve tuhaf şekillere sahip bitkilerin oluşturulmasında aktif olarak kullanılan bitkiye istenen görünümü vermenizi sağlar.
• Profilaktik budama, bitkideki kuru, ölü veya ağrılı dalları giderir. Bu, hastalıkların daha da gelişmesini engeller.
• Genel olarak, bu prosedür bitkiye hoş ve bakımlı bir görünüm kazandırır.

Bir fidenin ilk budaması, bitki iki yaşına gelmeden önce yapılmamalıdır. Tüm iğne katmanını bitkiden tamamen çıkarmamalısınız, bu mazı cereyan, sis ve soğuğa karşı savunmasız hale getirecektir. Budama, özel budama makası veya budama makası kullanılarak gerçekleştirilir.

Mazı yetiştirme yerinin herhangi bir nedenle (nem eksikliği, aşırı güneş ışığı, cereyan) uygun olmadığı ortaya çıkarsa, bir nakil prosedürüne izin verilir. Bu bitkinin nakli zor olarak adlandırılamaz, ancak kendi kuralları da vardır.

1. İlk eylem, bitkinin kök sisteminin zaten geliştiği doğal toprak komasını korumaktır. Bu komayı korumak için, bitkinin tabanından en az yarım metre mesafede (buna delme olarak da adlandırılır) 4 taraftan mümkün olduğunca derin altlıklar yapılması tavsiye edilir, böylece bir kare oluşur.
2. Bundan sonra, toprak bir yumru tarafından oluşturulan yumruyu dikkatlice ve yavaşça kaldırmalı ve bitkinin tabanından topraktan çekmelisiniz.
3. Özel bir kutu, araba veya el arabası kullanarak, mazıyı toprak parçasıyla birlikte yeni bir ekim alanına taşıyın. Transfer sırasında bitkinin köklerini parçalamamaya ve açığa çıkarmamaya çalışın.
4. Yeni çukur, ilkiyle aynı yöntemle donatılmalıdır - bir drenaj tabakası sağlayın ve ek gübreleme ekleyin. Yine, bitkinin tabanının zemin seviyesinden biraz yukarıda olduğundan emin olun.
5. Toprağı bitkinin etrafına sıkıştırdıktan sonra, iyice suladığınızdan emin olun.

Bazı bahçıvanlar, hala genç mazıları naklederken, piercingi nakilden bir yıl önce yapmayı tercih ederler. Bu, bitkinin küçük köklerinin tabana yakın toprak koma içinde gelişmesine neden olur. Bu durumda nakil prosedürü o kadar acı verici olmayacaktır.

Sert, rüzgarlı ve soğuk kışları (Sibirya veya Urallarda) ve çok miktarda karı olan bölgeler için, mazı dallarının büyük miktarda yaralanmasını önlemek için özel bir malzeme ile kaplanması ve sicim ile bağlanması tavsiye edilir. kar. Bitkiye, ağacın düşmesini önleyecek sağlam bir destek sağladığınızdan ve onu rüzgardan koruduğunuzdan emin olun. Malzeme bitkiyi sadece soğuktan korumakla kalmayacak, aynı zamanda kış güneş ışığının zararlı etkilerinden de koruyacaktır.Çoğu zaman, erken ilkbaharda bir mazı kabuğunun çatlamaya başladığı durumlar vardır.

Bugün, bahçe mazısını çoğaltmanın iki yolu vardır: bitkisel ve tohum. Her mazı çeşidi için, türlerden biri daha çok tercih edilir. Örneğin, tüm çeşit mazı veya form türündeki bitkiler vejetatif bir şekilde çoğaltılmalıdır, ancak bu durumda bitkinin maternal dış özelliklerini koruma şansı vardır.

Tohumlarla üremenin ana dezavantajı, sürecin kendisinin süresidir. Bazen 6 yıla kadar sürebilir ve en iyi durumda 2 yıldır. Üstelik bu yöntem bitkinin annelik özelliklerinin korunmasına izin vermez ve tohumların sürekli bakımınıza ihtiyacı olacaktır. Bu yöntem, belirli iklim koşullarına uyarlanacak çok sayıda mazı fidesini aynı anda yetiştirmeyi tercih eden bahçıvanlar için uygundur.

Mazı'nın tohum ekimi ile ilgili bir başka özelliği - ne ekimin sonucunu ne de ilk sürgünlerin yaklaşık ortaya çıkma zamanını tahmin etmenin imkansızlığı. Tohumlar ideal yetiştirme koşullarında en az 2 yıl toprakta kalabilmelerinin yanı sıra düzensiz büyüyebilirler. Bu, tohumlarla ilgili olarak başarılı fide sayısını doğru bir şekilde belirlememize izin vermez.

Dıştan, oval ince kırmızı kabuk parçalarına benziyorlar.

Dikim tohumları önceden nemlendirilmiş kumlu küçük bir kutuda yapılmalıdır.

Bundan sonra, tohumları folyo ile örtün veya kum serpin ve yaklaşık 2,5 ay boyunca 5-6 derecelik bir sıcaklıkta serin bir yere koyun (kural olarak, bir balkon veya buzdolabı seçilir). Filmin altında yoğuşma birikmesini önlemek için tohumlar en az haftada bir kez havalandırılmalıdır. Bu sürece tabakalaşma denir - soğuğun topraktaki bitkilerin gelişimi üzerindeki etkisiyle yapay koşulların yaratılmasıdır.

Tabakalama işleminden sonra tohumlarınızı ayrı kutulara nakletmelisiniz. Toprak ve tohum çimlenmesi için bir yer olarak turba, kum ve çim (yaklaşık olarak eşit oranlarda) bir substrat kullanılmalıdır. Toprakta zararlıların veya enfeksiyonların gelişmesini önlemek için substrat az miktarda potasyum permanganat ile seyreltilmelidir.

İlk sürgünleri fark ettiğiniz anda, tohum kutularını hemen iyi aydınlatılmış daha serin bir odaya taşıyın.

Çıkış sırasında toprağı düzenli olarak doğal minerallerle gübrelemeyi unutmayın. Toplama, fidenin ortaya çıkmasından en geç 2 yıl sonra yapılmalıdır. İlkbaharda yapmak en iyisidir, yaz aylarında tohumlu kutular açık havaya çıkarılır ve gölgeye yerleştirilir, kışın bir serada sergilenir veya evde yetiştirilir. Tohumların ortaya çıkmasından sonraki üçüncü yılda, mazı filizlerini daha büyük kaplara koyun. Sadece bitki en az yarım metre yüksekliğe ulaştığında kalıcı bir yere dikilmelidir.

Bu yöntemin özelliği ve avantajı, kısa sürede yeni mazı fideleri elde etmenize ve içlerindeki tüm anne ve çeşit özelliklerini korumanıza izin vermesidir.

Sürecin kendisi genellikle baharın ortasında (Nisan-Mayıs başı) gerçekleştirilir. Bu durumda malzeme tohumlar değil, 3 yıldan eski olmayan mazıların küçük ve sağlıklı dallarıdır. Emrinizde yalnızca yetişkin mazı varsa, yarı odunsu dallar kullanın.Kesimlerin, topuğun (veya dalın bağlantı noktasının tabanının mazı gövdesine) ile birlikte bitkiden kesilmesi gerektiğini unutmayın.

Kesimlerin alt kısmını iğnelerden soyun (1: 3 oranında) ve 24 saat boyunca bir köklenme uyarıcısı çözeltisine koyun. Bundan sonra, kesimi plastikle kaplı bir seraya veya kutuya koyun ve yaklaşık 3 cm derinleştirin. Bu durumda toprak turba, kum ve sod toprağından oluşmalı ve substrat bir potasyum permanganat çözeltisi ile ön işleme tabi tutulmalıdır. Kesimlerin çimlenmesi için ideal koşullar yaratmak için, %70'den daha az nem ve ayrıca sağduyulu ancak sürekli güneş ışığı gereklidir.

Kesimlerde yeni sürgünler ortaya çıkmaya başlar başlamaz, bu bitkinin köklerinin başarıyla kök saldığı anlamına gelir. Aynı sonbaharda, zaten olgunlaşmış kesimler kalıcı bir yere dikilmelidir. Ne yazık ki, kışın da bakım gerekli olacaktır - burada kesimler için özel barınaklar veya barınaklar yapılır ve köklerdeki taban malçla kaplanır. Barınak olarak ladin veya kuru huş dalları kullanılabilir.

Daha önce de belirtildiği gibi, bugün mazı, herhangi bir peyzaj tasarımının tasarımında vazgeçilmez bir bileşendir. Diğer bitkilerden farklı olarak, selvi ailesinin tüm temsilcileri, alanları sadece yazın değil, kışın da canlandırabilir.

Çeşitliliğe bağlı olarak, mazı peyzaj tasarımında farklı roller üstlenebilir. Örneğin, çok sayıda küçük yol ve çiçek tarhının bulunduğu açık bir alanda, çalılar ve cüce mazı güzel görünecek. Yaşayan bir çit oluşturmak ve bir peyzaj terasını dekore etmek için genellikle uzun boylu tui çeşitleri kullanılır. Peyzaj iç tasarımındaki en ünlü çeşitler arasında genellikle aşağıdakiler kullanılır: "Brabant", "Smaragd", "Columna".

Mazı'nın nasıl yayılacağı ve büyütüleceği hakkında daha fazla bilgi için sonraki videoya bakın.