Aşılı güller nasıl doğru bir şekilde ekilir?

Bakımlı bir gül bahçesinin herhangi bir siteyi süsleyeceği bir sır değil. Ancak, bu oldukça tuhaf çiçeklerin yetiştirilmesinin belirli teorik bilgi ve ilgili beceriler gerektirdiği unutulmamalıdır. Bu nedenle aşılı güllerin nasıl düzgün bir şekilde ekileceğini bilmek gerekir. Görünüşte küçük hataların bile ciddi sonuçlara yol açabileceğini hatırlamak önemlidir.

Modern yetiştiriciler gülleri ilkbahar, yaz ve sonbaharda açık toprağa ekerler. Ayrıca dönemlerin her birinin tespihin yaratılışı ve gelişimi bağlamında belirli özellikleri vardır. Ve kilit faktörlerden biri, belirli bir bölge için tipik olan iklim koşullarıdır.

Doğal olarak, en uygun ve önerilen terimlerin bir listesi vardır.

• İlkbahar ekim için en iyi zaman olarak kabul edilir.... Bunun nedeni, genç bitkilerin ilk kışlamalarından önce gelişmek ve güçlenmek için yeterli zamana sahip olmalarıdır. Yaz aylarında, çalılar kök sistemlerini aktif olarak büyütür. Bununla birlikte, toprağa çok erken ekim yapmak olumsuz sonuçlara yol açabilir. Tekrarlayan donlar faktörü dikkate alınmalıdır.
• Uzmanların çoğu, gül yetiştirme çerçevesinde açıklanan işi yapmak için en iyi dönem yaz olmadığını düşünüyor.... Ancak bazıları hala aşılı gençleri bu aylarda ekiyor. Tüm agroteknik önlemlerin Haziran ayında, yani güneş aktivitesinin zirvelerinden önce uygulanması önemlidir.
• Sonbahar ekiminin bir parçası olarak, en uygun dönem Eylül ortasından Ekim ortasına kadar olacaktır. Ancak bu seçeneğin, ılık sonbahar ve geç donların olduğu güney bölgeleri için en uygun olduğunu düşünmek önemlidir. Sonbahar inişinin bariz avantajları, artan hava nemine güvenle bağlanabilir. Bu gibi durumlarda, yapraklardan gelen nem daha yavaş buharlaşır ve fidelerin kendileri çok daha aktif ve daha hızlı kök salmaktadır.

Prensip olarak, aşının tam olarak nerede olduğunu bulmak oldukça basittir. Aynı zamanda, yeni başlayanlar genellikle uygun yeri bulurken belirli sorunlarla karşılaşırlar. Ancak, onu bulmak zor değil. Gerçek şu ki, başlangıç ​​malzemesi olan kuşburnunun kök boğazından veya gövdesinden bahsediyoruz.

Bu sorunun cevabı, uzun yıllardır çiçek yetiştiricileri arasında oldukça hararetli bir tartışmanın konusu olmaya devam ediyor. Bununla birlikte, güllerin ekim sırasında aşı yerinin toprağa gömülmesi gerektiği gerçeğini bu yöntemin muhaliflerinden daha fazla savunanlar vardır. Ancak, fidelerin tarif edilen noktasının yerleştirildiği derinliğin doğrudan toprağın bileşimi tarafından belirlendiğini dikkate almak önemlidir.

Bu ifadenin iki teyidi ayırt edilebilir.

1. David Austin'in tavsiyeleri, kişisel olarak 169 çeşit gül yetiştirmeyi başardı. Bu saygın çiçekçi, greftin toprağa 8 ila 12 cm derinliğe daldırılmasını tavsiye eder.Ona göre, bu yaklaşım güçlü genç sürgünlerin oluşumunu garanti eder. Bununla birlikte, önemli bir noktayı vurgulamakta fayda var, o da toprağın gevşek olması gerektiğidir.
2. Deneyimli çiçekçilerin, aşılı ve aşısız olmak üzere iki farklı şekilde ekilen gül çalılarının gelişimi üzerine uzun süreli gözlemleri. İkinci durumda, kural olarak, çalıların ayırt edici bir özelliği, tek ve ince bir sapın arka planına karşı yeni sürgünlerin olmamasıdır. Böyle bir durumda güller kendi köklerini salarak neredeyse tüm güçlerini buna harcarlar. Tahmin edilebilir bir şekilde bol çiçeklenme beklemek mantıklı değil.

Birkaç tane daha ağır argüman vermek gereksiz olmayacaktır. Açık bir bazal boynun kaçınılmaz olarak yeni tomurcukların gelişmesini engelleyen kabukla kaplandığını belirtmek önemlidir. Ayrıca ultraviyole ışınlarının etkisi altında bitkinin yer üstünde kalan bu kısmı tabakalaşır ve kurur.

Greftin derinleştirilmesi seçeneği seçilirse, daldırma derinliği ile ilgili olarak aşağıdaki önemli noktaların dikkate alınması şiddetle tavsiye edilir.

• Verimli ve gevşek toprak - 8-12 cm.
• Toprakta kum varsa, ekim çukuruna yaklaşık 20 cm kalınlığında bir kil tabakası düzenlenir, ardından humus veya kompost dökülür. Fideler, aşı noktası en az 10 cm derinleşecek şekilde yerleştirilir.Tüm bu eylemler, nemin hızlı bir şekilde kumu terk etmesinden kaynaklanmaktadır.
• Sahada kil var - verimli tabakanın önündeki deliklere kum eklenir. Bu gibi durumlarda aşılama sadece 3-5 cm derinleştirilir, bu şekilde güllerin kök sistemine zarar veren nem durgunluğunun önüne geçilebilir.

Kök boğazı ve kalem noktasının yanı sıra ekim çukurunun derinliğine ek olarak, ikincisinin genişliği de önemli bir parametre olacaktır. Ve burada iki faktör belirleyici olacaktır.

1. Kök sisteminin boyutu ve büyüme derecesi. Düzleştirilmiş durumdaki tüm kökler deliğe serbestçe yerleştirilmelidir.
2. Gülün türü. Bu cüce, tırmanma, standart, çay-hibrit ve diğer çeşitler anlamına gelir.

Bu nedenle, 2 metreye kadar olan çeşitlerin tırmanması için sırasıyla 0,5x0.5 ve 1x1 m boyutlarında dikim çukurları gerekecektir. Küçük yer örtücü güllerden bahsediyorsak, o zaman 30x30 cm delikler yapmak yeterli olacaktır.Melez bir çay güzelliği için 0,4x0,4 m deliklere ihtiyaç vardır.

Fide ve bunun için yer uygun şekilde hazırlandıktan sonra, doğrudan gül fidanını toprağa dikmeye geçebilirsiniz. Bu arada, bir yer seçerken, aşılı bireylerin kış için kaplanması gereken oldukça zayıf bir yer üstü kısmına sahip olduğunu dikkate almak önemlidir. Açık toprağa dikim süreci, birkaç ardışık aşama içerir.

Adım adım sahaya aşılı gül dikimi.

1. Deliğin dibine sığ bir drenaj yerleştirin.
2. Verimli bir katman ekleyin.
3. Bir kil sohbet kutusu yapın. Kil, ekşi krema kıvamına kadar suyla seyreltilir ve ortaya çıkan çözeltiye fidenin kökleri yerleştirilir. Karışım kurumadan ekim yapılmalıdır.
4. Gülü dikim deliğine yerleştirin ve kök sistemini yayın.
5. Deliği toprak karışımıyla örtün ve hafifçe sıkıştırın.
6. Dikilen çalıyı bol miktarda ısıtılmış su ile serpin. Bu, toprağın zaten ıslak olduğu durumlarda da yapılmalıdır.

Son aşamada, çalıyı yaklaşık 10-15 cm yüksekliğe kadar toprakla serpmek gerekli olacaktır Bu teknik, gövdenin kurumasını önleyecek ve aynı anda nemi tutacaktır. Gül sonbaharda kalıcı bir yere taşındıysa, kıştan önce tekrar 30 cm yüksekliğe toplanması gerekecektir.

Çoğu zaman, aşılı güller ekerken, çiçek yetiştiricileri (hem yeni başlayanlar hem de daha deneyimli olanlar) aşağıdaki hataları yapar.

• Sığ yeraltı suyuna sahip alanlarda bitki dikimi... Güller aşırı nemli toprağa aşırı derecede olumsuz tepki verir. Uzun süre kurumazsa, kök çürümesi başlaması muhtemeldir. Ayrıca kışın ıslak toprağın daha aktif olarak soğuyacağını düşünmeye değer.
• Gölgeli bir yer seçmehafif ve sıcağı seven bitkiler için son derece elverişsiz olduğu ortaya çıkacak.
• Aşı bölgesinin aşırı derinleşmesi. Böbrek çürümesi riski artar ve bu nedenle çalının ölümü.
• Kötü toprak hazırlığı. Ekimden önce, yabani otların dikkatlice çıkarılması ve besinlerin eklenmesiyle en az 15 cm derinliğe kadar kazılması gerektiğini hatırlamak önemlidir. Birçok yetiştirici, toprağı bir potasyum permanganat çözeltisiyle de tedavi eder.
• Bir taslakta gül çalıları dikmek, termofilik çiçekler için ciddi bir tehlike oluşturur.
• Çalıları geniş ağaç taçlarının altına yerleştirmek. İkincisi, gülleri gölgeleyecek, ayrıca nem ve beslenmenin önemli bir bölümünü alacaktır.
• Yüzey kullanımı yüksek asit ile.