Tuberose ve yetiştiriciliği

Şu anda egzotik çiçeklere olan talep kozmik bir hızla büyüyor ve deneyimli bir bahçıvanı şaşırtmak çok zor. Bununla birlikte, Meksika sümbülteberi birçok kişinin ilgisini çekebilir. Makale, evde ve bahçede nasıl yetiştirileceğini, ayrıca nasıl bakılacağını ve çoğaltılacağını tartışacaktır.

Polyanthes cinsine ait olan Tuberose, aslen Meksika'da yetişmiştir. 16. yüzyılda çiçek Asya ve Avrupa ülkelerine yayılmaya başladı.

Bitki çok yıllık. Yumru, ömrü yalnızca iki yıl olan bir ampul kümesine benziyor. Gövdeler dik, 45 cm'den 1 metre yüksekliğe kadar. Yapraklar dönüşümlü olarak geniştir. Çiçekler, çanlara benzer şekilde salkım salkımından oluşur. Vahşi doğada çiçekler beyaz veya pembedir ve mumsu görünür. Yetiştiriciler, sarı, mor ve menekşe renkli, çift yapraklı çiçekli bitkiler yetiştirmiştir. Meyve, küçük yassı tohumlar içeren bir kutudur. Çiçeklenme dönemi uzundur - Temmuz başından Ekim ortasına kadar.

Dünyada sadece 13 çeşit polyanthes vardır, ancak evde sadece iki tür yetiştirilmektedir - bunlar geniş yapraklı sümbülteber ve sümbülteberdir.

Geniş yapraklı sümbülteber yabani bir bitkidir. Kök sistemi, çok sayıda etli soğandan oluşur. Gövde dik, 1 metreye kadar, tabanda yoğun yapraklı. Yapraklar parlak yeşil, parlaktır. Başak şeklindeki çiçeklenme beyaz renklidir. Çiçekler soliter, 4-5 cm çapında, Nisan-Mayıs aylarında çiçek açar. Çapı 2-3 cm olan çocuklar tarafından çoğalır.

Tuberous tuberose, 80-100 cm yüksekliğinde ekili bir bitki türüdür, kök sistemi büyük bir ampul ile temsil edilir. Gövde dik, bir metre yüksekliğe kadar, ancak çift çiçekli çeşitler cılızdır, 50 cm'den az büyür, yapraklar 45 cm uzunluğa kadar tahıllara benzer, Çiçeklenme bir spikelet şeklindedir, çiçekler çiçeklenme başına 30 tomurcuk kadar, çiftler halinde düzenlenir. Yumrulu polyantes Ağustos-Eylül aylarında çiçek açar ve neredeyse bir ay boyunca çiçeklenmekten memnundur. Aroma, vahşi bir erkek kardeşinkinden daha yoğundur.

İşte en ünlü yumrulu poliant çeşitleri.

• İnci. Mumlu havlu yaprakları ile kulak şeklinde büyük beyaz çiçek salkımına sahip güzel bir dekoratif çeşitlilik. Bitki boyu 65 cm'yi geçmez Evde yetiştirmek için idealdir.

• Duygu. Bu çeşidin çiçeklerinin düzenli bir sınırı vardır, ancak inanılmaz bir leylak rengi vardır.

• Sarı pupa. Açık sarı rengin basit çiçeklenme.

• Pembe safir. Çiçeklenme döneminde büyük çift çiçeklerle lüks çeşitlilik. Çiçeğin ortasındaki renk açık pembedir ve yumuşak bir şekilde koyu mor bir sınıra dönüşür.

• Endüstriyel sınıf Shringar (Hintçe'den çevrilmiş - dekorasyon). Çiçekler pembedir ve çok güçlü bir aromaya sahiptir, bu nedenle çeşitlilik iç mekan kullanımı için tasarlanmamıştır. Çin ve Hindistan'daki tarlalarda parfüm şirketleri için yetiştirildi.

Sokak toprağına sadece çimlenmiş tüberoz soğanları ekilmelidir. Bu, ülkemizin iklim koşullarından kaynaklanmaktadır - güneyde bile iklim, Meksika çiçeğinin atalarının evine benzemez. Çimlenme için ampuller turba saksılarına veya yosun yastığına yerleştirilir, sulanır ve ılık ve karanlık bir yere yerleştirilir. Toprağın nem içeriğini izlemek gereklidir. Filizler göründüğünde, ampuller hazırlanmış topraklı saksılara ekilir.

Bitkiler, yeterince yüksek bir sıcaklık sağlandıktan sonra, don ve soğuk havaların sonunda çiçek tarhlarına dikilmelidir. Rusya'nın çoğunda, bu tarihler yaklaşık olarak 20 Nisan ile 10 Mayıs arasındadır. İstisna, Uzak Kuzey ve Sibirya bölgeleridir.

Açık toprağa ekimden önce yumru, soğanlı mahsul hastalıklarını önlemek için "Fitosporin" veya benzer bir eylemin başka bir müstahzarı ile tedavi edilmelidir. Dikim yaparken yumru yaklaşık 1-2 cm gömülür, yukarıdan toprakla örtemezsiniz, bitki öyle bile mükemmel bir şekilde kök salacaktır. Polyantes, nakilleri iyi tolere eder, ekiminin şeması gladioli'ye benzer.

Tuberose'un evde yetiştirilmesi için yumrular önce hazırlanır. Geçen yılın soğanları varsa, soğan yavruları üzerlerinde oluştuğu için onları bölmeniz gerekir. Çapı 15 cm veya daha fazla olan saksıları seçmek daha iyidir. Bir tencereye 2 soğan ekilir. Suyun durgunluğunu önlemek için drenaj gereklidir. Orkide toprağı veya eşit kısımlarda yapraklı toprak, nehir kumu ve humustan hazırlanmış bir toprak karışımı saksılara yerleştirilir. Daha iyi çekim için saksıların üzeri streç film veya cam kavanozlarla kapatılır. Bu bir sera etkisi yaratır ve fideler daha hızlı büyür. Bitki saksıları en iyi şekilde güneşli bir tarafta tutulur.

Poliantlar için agroteknik, soğanlı mahsullerin bakımından farklı değildir: sulama, ayıklama (açık alanda bir çiçek yetiştirmek istiyorsanız), gübreleme, jartiyer, budama, kışlık depolamaya hazırlık. Her aşamaya daha yakından bakalım.

1. Sulama. Tuberose nereye ekilirse dikilsin, doğru şekilde sulanmalıdır. Bir bitki için kuraklık, taşma kadar yıkıcıdır. Soğuk havalarda daha az sıklıkta, yüksek sıcaklıklarda daha sık sulamak ideal olacaktır. Bahçede, poliantların yanındaki çiçek tarhlarında, örneğin sedum gibi herhangi bir zemin örtüsü ekilir, toprakta nemi tutarlar. Bir çiçek tarhında, hatta bir tencerede bile sulama yapmak için sadece ılık suya ihtiyacınız vardır.

2. Ayıklamak. Diğer bitkilerde olduğu gibi, sümbülteber yataklarının da periyodik olarak ayıklanması gerekir. Zarar görmemesi için yabani otlar yumrunun yakınında özellikle dikkatli bir şekilde çıkarılır.

3. Üst giyim. Bitkinin tomurcuklanma ve çiçeklenme döneminde gübreleme gereklidir. Üst pansuman, sığırkuyruğu infüzyonu ve mineral kompleks gübre ile iki kez gerçekleştirilir: toprağa sürgünler ekerken ve tomurcukları bağlarken.

4. Evde, jartiyer pratik olarak gereksizdir. Sokakta, bitki en iyi şekilde bağlanır, çünkü peduncle kendi ağırlığı altında veya kuvvetli bir rüzgarlı rüzgarda kırılabilir.

5. Budama. Sadece birkaç durumda gereklidir. Ilıman bir iklim bölgesinde, yapraklar kuruduktan sonra bitki budanır. Daha sonra yumrular kazılır, kurutulur ve depolama için serin ve kuru bir yere yerleştirilir. İkinci durum, budama gerektiğinde, yanlış bakım ve aşırı miktarda gübreleme nedeniyle sümbülteberin güçlü bir şekilde büyümesidir. Çiçeklenme sırasında, gövde jartiyerle bile kırılabilir, bu nedenle bitki kesilir, kazılır ve depoya gönderilir.

6. Yumruların kış depolaması için hazırlanması. Çiçeklenme döneminin sonunda, pedinkül ilk önce yumruları ve çocukları olgunlaştırmak için çalıyı kazmadan çıkarılır. Bu dönemde sulama ve besleme yapılmaz. İlk dona göre, soğanlar yerden çıkarılır, hafifçe çalkalanır ve 15-20 derecelik bir sıcaklıkta bir odada kurutulur. Yumruları sıcak ve karanlık bir odada, talaş veya nehir kumu içeren kutularda saklamak gerekir.

Poliantları iki şekilde çoğaltabilirsiniz: olgun tohumlar veya bebek soğanları. Tohum yayılımı sadece yazın sıcak ve kışın ılıman olduğu güney bölgelerinde mümkündür. Bununla birlikte, güney bölgelerde bile tohum çimlenmesi için uygun koşullar yaratmak zordur.

Çocuklar tarafından çoğaltılması, kullanım kolaylığı nedeniyle her yerde çiçek yetiştiricileri tarafından kullanılmaktadır. Yaz boyunca uterus yumruları, gelecek yaz ekim malzemesi olarak hizmet edecek çocukları edinir.

Tuberose, soğanlı hastalıkların çoğuna karşı hassastır. Zararlılar (çoğu) çiçeğin güçlü kokusuna tahammül etmez. Ancak, kokunun bitki üzerinde yaşamasını engellemeyen parazitler vardır.

1. Kök soğan akarı veya uçan sineği. Haşere yumruyu yer ve bunun sonucunda toprakta çürür. Bitki kurur ve ölür. Kene larvaları ampullerde kış uykusuna yatmayı tercih eder. Bitkinin vejetatif sistemine kimyasal yollarla baskı yapıldığının ilk belirtilerinde onlarla savaşırlar.

2. Nematod ve ortak ayı. Az sayıda ayıyı elle toplayarak ve kokulu otlar ve katran bazlı halk ilaçları kullanarak mücadele ederler. Çok sayıda - kimyasallarla. Yumruların ekimden önce işlenmesi nematoddan yardımcı olur.

3. Yaprak biti. Haşere bitkinin özünü emer, sonuç olarak çalının solmasını gözlemleyebilirsiniz. Yaprak bitleriyle savaşmanın etkili bir yolu, sıcak sabunlu su ile tedavidir.

Aşağıdaki hastalıklar bitkilerde en yaygın olanıdır.

1. Çürüme gri veya beyazdır. Mantar bitkinin hem yer üstü hem de yeraltı kısımlarını etkiler. Saplarda çürümeye özgü bir plak görülür, yapraklar ve çiçekler zayıf gelişir. Çürümeye karşı savaşmanın tek yolu, ekim sırasında mantar önleyici ilaçlarla tedavi olabilir.

2. Penisilloz. Hastalık topraktaki aşırı nemden ortaya çıkar. Soğanlar üzerinde parlak sarı lekelerin görünümünde ifade edilir.

3. Ağustos hastalığı. Hastalığın başlatıcısı tütün nekroz virüsüdür. Yumrular üzerinde kavisli gövdeler ve benekli noktalar halinde ifade edilir.

Şu anda, zararlılarla ve hastalıklarla çeşitli yaklaşımlarda karmaşık bir şekilde mücadele edilmektedir.

1. Tarım teknolojisinin kullanımı. Yetkin bir ürün rotasyonu, yüksek kaliteli tohum materyali seçimi, gübrelerin yetkin kullanımı, yabani otların zamanında çıkarılması.

2. Zararlıların mekanik imhası. Zararlı böceklerden her türlü tuzak kullanmak.

3. Termal tedavi. Soğan akarları ve nematodlarla mücadele şu şekildedir: yumrular 5 dakika boyunca 50-55 derecelik bir sıcaklıkta suya indirilir - böylece parazitler ve larvaları ölür.

4. Doğal düşmanları kullanmak.

5. Kimyasal yöntem. Pestisitlere ve kimyasallara maruz kalma.

Tuberose, bahçenize hoş bir egzotik koku verecek ve enfes çiçekleri ile süsleyecek güzel bir çiçek sapıdır. Bitki bakımı çok tuhaf değil ve acemi bir çiçekçi için bile uygundur. Evde çiçek yetiştirirken güçlü kokusunun baş ağrısına neden olabileceğini unutmayın, bu nedenle saksıyı yatak odasına koymamalısınız. Tuberose şüphesiz herhangi bir iç mekanı süsleyecektir.