Bacalar hakkında bilmeniz gereken her şey

Ancak bacalarla ilgili her şeyi öğrendikten sonra, evdeki ısıtmayı net bir şekilde donatmak mümkün olacaktır. Seramik iletişim ve tuğla çeşitlerini kullanırken sobalar için bacaların montajı kendine has özelliklere sahiptir. Ek olarak, baca sistemi için ısı eşanjörleri, genel olarak kanalların montajı ve düzenlenmesi ile uğraşmaya değer.

Bacasız fırınlarda ve kazanlarda yakıt yakmak teorik olarak mümkündür. Ancak böyle bir çözümün etkinliği çok düşük olacaktır. Fahiş miktarda yakıt harcamak zorunda kalacaksınız ve buna ek olarak, yalnızca çok uygun koşullar altında normal şekilde yanacağı gerçeğine katlanacaksınız. Baca sistemlerinin cihazı - görünen dış basitliğe rağmen - "çatıya bir boru yapıştırmak" ile sınırlı değildir. Bu, sonuçta şunları sağlayan gerçekten karmaşık bir komplekstir:

• mükemmel yakıt yanması;

• çekiş seviyesini arttırmak;

• kasanın hızlandırılmış ısınması;

• ısınma sırasında çiy noktasının hızlı geçişi;

• uzun servis.

Uzun yanan sobalar için baca düzenlemek oldukça basittir. Kesinlikle dikey olarak yönlendirilmelidir. Üstüne atmosferik etkilere karşı koruyan bir cihaz yerleştirilmiştir. Tasarım bir toplama tepsisi içerir. Özellikler:

• boru yüksekliği - kazan veya fırından en az 5 m;

• düz bir çatının üzerine en az 1 m yükselterek;

• %90 düzeyinde verimlilik.

Tamamen modern ve hatta şık bir baca bir konvektördür. Bitişik odaların hızlandırılmış ısıtılması için takdir edilmektedir. Sonuç olarak basit: Dışarıya atılan baca gazından ısı alınır. Güçlü ısıtma ile boru kızılötesi ışınlar yaymaya başlar. Ancak konvektör kullanımı bu soruna karşı koruma sağlar.

Konvektör baca kanalları, ahşap evlere kurulduğunda bile tamamen güvenli kabul edilir. Nispeten soğuk hava, dış borudan dışarıdan girer. Sıcak gazlar bir iç kanal vasıtasıyla uzaklaştırılır.

Bacalar yanmaz malzemelerden yapılmıştır. Ancak artık geleneksel çözümlerle birlikte seramik ürünler de kullanılıyor. Sandviç kitleri ile de sağlanabilirler. Doğru, bu tür çözümlerin maliyeti çok yüksek. Seramik yapılar aşağıdakilerle birlikte kullanılır:

• fırınlar;

• şömineler;

• banyolarda, özel evlerde ve kır evlerinde kazanlar.

Seramik yuvarlak ve kare borular yapmak için kullanılabilir. Özel ısı yalıtımına sahiptirler. Nispeten ucuz bir seçenek, mineral yün karışımından yapılmış bir mattır, daha pahalı bir versiyon - "kabuk" ile - daha uygundur. Kare veya dikdörtgen şeklindeki beton bacalar da kullanılabilir. Çerçeve, destek ve iç koruma sistemi ile birleştirilmiştir.

Seramiğe dönersek, şunu vurgulamakta fayda var:

• sıcaklık dalgalanmalarından kurtulur;

• duvarların düzgünlüğü nedeniyle, kurumla nispeten yavaş büyür;

• montajı kolay;

• havalandırma kanalları da içerebilir;

• korozyona uğramaz;

• 20-30 yıl hizmet vermektedir.

Bununla birlikte, seramik yapılar çok etkileyicidir: 1 koşu metre 140-160 kg'a eşittir. Aynı kesit ile paslanmaz tertibatlar yaklaşık 10 kat daha küçük olabilir. Önemli miktarda seramik ürün, temel desteği olmadan yapmanıza izin vermez.

Bir tuğla baca da talep edilmektedir. Genellikle katı yakıtlı kazanlar için kullanılır. Bu karmaşık modellerde her şeyden önce bir kafa, yani borunun alt kısımlarında asılı bir "tepe" bulunur. Ayrıca tuğla bacaların detayları:

• boyun;

• su samuru;

• önlükler;

• kabartmak;

• yükselticiler.

Enkaz ve su girişi hariç, kafalar teneke şemsiyelerle kapatılabilir. Doğru döşeme ile iyi çekiş garanti edilir. Ancak aşırı geniş bacalar atık ısıya neden olur. Tuğla yapılar oldukça güvenilirdir ve 660 dereceye kadar ısınmaya dayanabilir. Bu özellikler, artan tuğla ve duvar işçiliği maliyetine göre ayarlandığında bile verimliliği garanti eder.

Bacalar genellikle paslanmaz çelikten yapılır. 900 dereceye kadar transfer yapabilmektedir. Bu çözüm çok yönlü ve pratiktir, mükemmel sonuçlar almanızı sağlar. Çelik yapılar için ücretler düşüktür.

Isı eşanjörlerinin kullanılması verim artışı sağladığı için tavsiye edilir. Teknik olarak giriş çıkış bağlantıları olan içi boş bir gövdedir. Egzoz gazlarını engellemek için özel bir blok sağlanmıştır. Temel olarak, bu sorun, eksene yerleştirilmiş kesikli valfler yardımıyla çözülür. Modeller bu bileşenler olmadan daha basittir.

Çoğu zaman, ısı eşanjörleri gıda sınıfı paslanmaz alaşımdan yapılır. Özellikleri yüksek sıcaklıklarda bile korunur. Kaynak işlemi sırasında dikişler nispeten güçlüdür. Galvanizli çelik sadece sıcaklığın 200 dereceyi geçmediği yerlerde kullanılabilir. Isı eşanjörü nispeten basit bir şekilde monte edilebilir; kendisi de hava (klasik) ve sıvı tiplerine ayrılmıştır.

Ekonomizer, ısı eşanjörünün bir alt türüdür. Genellikle bunun yukarıda bahsedilen konvektör olduğu da kabul edilir. Çekişi artırmak için deflektör de dikkati hak ediyor. Ana işlevine ek olarak, baca içine kar ve yağmur damlaları ve çeşitli çöplerin girmesini de engeller.

Bununla birlikte, en basit deflektör yapıları bile çekişi %20 oranında artırabilir. Bu özellik sayesinde yakıtın yanmasını ve kullanım verimliliğini artırmaya yardımcı olurlar. Kurucu parçalar şunlardır:

• üst ve alt silindirler;

• şube boruları;

• kapaklar;

• sabitleme braketleri.

Bacalar için özel bir oluk da kullanılabilir. Esneklik ve güç sağlar. Oluklu borular, duvarlar ve tavanlar boyunca mükemmel şekilde yönlendirilir. Ayrıca dolaylı tipteki tuğlalardan bacaları geri yüklerken de kullanılırlar. Tipik olarak, bölümler 0,65 m uzunluğundadır, ancak 3 m'ye kadar uzatılabilirler.

Oluklu kanallar kapatılır. Geliştirme sırasında, derzler kaynaklanmaz veya sızdırmazlık maddeleri ile kapatılmaz. Bu, karbon monoksit ve diğer atıkların dışarı çıkma riskini azaltır. Yoğunlaşmanın meydana gelmesi olası değildir. Bununla birlikte, ince duvarların hızla yanabileceğini ve yapının kendisinin ek yalıtım gerektirdiğini düşünmeye değer; bazı yerlerde alüminyum oluklu kullanımı tamamen yasaktır.

Baca bileşenlerinden bahsetmişken, bacalar için kutunun kenarını (bunlar da muhafazadır) atlayamazsınız. Bu tür çözümler, boru yapısının tahribatını ve gereksiz aşınmayı önler. Rüzgar gülü ve baca da önemlidir. Fanlar genellikle bacalarda kullanılır.

Daha önce bahsedilen basit deflektörler, cebri havalandırmanın özel bir versiyonudur. Ancak hava sakin (sakin) olduğunda etkisizdirler.Bu duman fanları ısıya dayanıklı elektrikli aparatlardır. Doğrudan bacaya yerleştirilirler. Cihazın çalışması, bir ev güç kaynağına bağlandığında sağlanır; cihazın şekli, belirli bir bacanın özelliklerine uyum sağlar.

Geleneksel olarak tuğla bacalar kullanılmaktadır. Ancak her tür seramik tuğlanın bu amaç için uygun olmadığını anlamak önemlidir. Özel refrakter numunelerin kullanılması tercih edilir. Onlardan yapılan tasarımlar, herhangi bir evin içine sığabilir ve görsel dekoru tamamlayabilir. Bir tuğla baca, odun ısıtmasıyla, yani çoğu soba ve şömineyle birleştirilebilir.

Gaz kazanları, esas olarak, soy gazla kaynaklanmış birinci sınıf paslanmaz çelikten yapılmış bacalarla donatılmıştır. Yapısal olarak çoğunlukla "sandviç" olarak sınıflandırılırlar. AISI 304 veya 316 çelik tercih edilmelidir. Modüler düzenekler bir temele ihtiyaç duymaz ve yakıt türünden bağımsız olarak (değiştirilse bile) kullanılabilir. Duman kanalının geometrik şeklini olabildiğince basit tutmak daha iyidir.

Kapalı gaz kazanları genellikle koaksiyel bacaların, yani kısaltılmış çift boruların kullanımını içerir. Hava geçidin bir bölümünden girer ve baca gazları diğerinden geçer. Böyle bir çözüm, yerel uygulamada hala nadirdir. Kazanın açık alevi varsa, yalnızca dumanı dışarıya boşaltmak için tasarlanmış atmosferik yapılar kullanılır. Ancak birkaç özel seçeneği var.

Her şeyden önce, "aspire" tamamen düz ve çeşitli dizleri içeren ayrılmıştır. Konum türüne göre, bunlar:

• halka açık yerlerde binaların içine yerleştirilmiş (yalıtım gerekli değildir, ancak yangın riski daha yüksektir);

• duvarın içine yerleştirilmiş (tamamen görünmez bir yapı, ancak tüm bacalar için uygun değildir ve yalnızca inşaat aşamasında oluşturulması zor);

• konutun dışına sabitlenir (içlerinde yer işgal edilmez, yangın tehlikesi azalır, ancak agresif dış etki olasılığı artar).

Profesyonel uygulamada bacaların çapının ve diğer boyutlarının belirlenmesi, onlarca formülün hesaplanmasını içerir. Yakıt yanmasının fiziksel ve kimyasal inceliklerini, odaların ve ısıtma cihazlarının geometrisinin nüanslarını, meteorolojik istatistikleri ve diğer bazı faktörleri analiz ederler. Yeterli doğrulukta bu tür hesaplamalar bağımsız olarak pek yapılamaz. Neyse ki, kaba tahminler başka yollarla da yapılabilir.

Bu çözüm, baca bölümlerinden tasarruf açısından optimaldir. Mesafe 1.5-3 m ise, kanal evin tam yüksekliğine eşit olmalıdır. Sırta daha da yakın bir yaklaşımla, borunun üst seviyesi sırtın üzerine en az 0,5 m yükselir Baca bölümü SNiP'ye göre belirlenir. Yanlış bir rakam aldığınızda, onu arttırmak daha iyidir - bu daha güvenilirdir.

Duman kanallarının doğru montajı, SNiP 41-01-2003 gerekliliklerine uygun olmalıdır. Toplam kesit alanı en az kazan memelerininki ile aynı olmalıdır. Çatı ve duvarların birleşim yerlerinde ısı yalıtımı önerilir. Bu gibi durumlarda destekleyici eleman montaj platformudur. Esas olarak paslanmaz bir alaşımdan yapılmıştır.

Parçaların bağlantıları katlar arasında ve tavan arasında kurulmamalıdır. Duman kanalının her türlü iletişim ile teması kabul edilemez. Baca hatları oldukça iyi bükülebilir. Ancak bükülme yarıçapı, mantıklı hesaplamalara dayalı olarak ayrı ayrı belirlenmelidir. Bazen bacayı duvara belli bir mesafeden sabitlemek gerekir - genellikle kelepçelerle sabitlenir.

Montaj yapılacak yapılar dikkate alınarak klipsler veya kelepçeler seçilir. Sandviç boruyu ilk eleman olarak koymak pratik değildir. Kurulum sırasında ilk önce adaptörü yerleştirmek daha iyidir. Kurulum aşağıdan yukarıya, eleman eleman gider. Suyun duvardan aşağı akacağı ve birikmeyeceği "yoğuşma yoluyla" tercih edilen montaj.

Yangından korunma gerekliliklerini dikkate almak zorunludur. Tüm derzler dikkatlice yalıtılmalıdır. Pürüzsüz yüzeyler, küçük pürüzlülüğü bile kabul edilemez olan bir destek görevi görmelidir. Seramik kanalların çıkıntılı kısımları genellikle tuğla veya bloklarla kaplanır, bu da çekici bir görünüm elde etmeyi ve ısı yalıtımını korumayı mümkün kılar.

Meme borusunun düzeninden bir tuğla baca oluşturmaya başlarlar. Boyutu küçüktür - 5 veya 6 tuğla yeterlidir. Böyle bir boru, ağırlıklı olarak dikdörtgen şeklindedir. Bunu kalınlaşmış bir tüy takip eder. Sonunda bir şapka ya da şemsiye koyarlar.

Paslanmaz çelik yapılar aşağıdan yukarıya doğru monte edilir. Uyumsuz bölümlerin noktaları, ısıya dayanıklı bir dolgu macunu ile kapatılmıştır. Fonksiyonel sıcaklığı en az 1000 derece olmalıdır. Tüm elemanların derzleri kelepçelerle sabitlenir. Bağlantı boruları bükülme olmayacak şekilde sabitlenmiştir.

Bacaların çatının üzerindeki yükselişi, en uygun koşullarda bile 0,5 m'den az olamaz Bacalara nozulların takılmasına izin verilir. Ancak dumanın hareketine müdahale etmemelidirler. Yanıcı malzemelerden yapılmış bir çatı düzenlenirken, kıvılcım önleyicilerin takılması önerilir. Oluk tavandan en az 70 mm daha kalın olmalıdır.

Bacaların sistematik olarak temizlenmesi gerekir. Genellikle bunu her 3 ayda bir yapmanız önerilir. Gerektiğinde daha sık temizlik yapılır. Mümkünse, bu prosedür uzmanlara emanet edilir. Yüksek sıcaklık dolgu macunu periyodik olarak görsel olarak kontrol edilmeli ve gerekirse yenilenmelidir.

Duman kanalının yüksekliğini (makul sınırlar içinde) artırmakta fayda var. Bazen duman aspiratörleri kullanmanız gerekir. Geri çekme meydana gelirse, döner türbin kullanılması tavsiye edilir. Bazı durumlarda, ne yapılacağı sorusuna farklı bir cevap vardır - bir deflektör veya dengeleyici takmak. Bu tasarımlar sabit bir akış sağlar.

Baca temizliğine dönecek olursak, kablo kullanımının bu sorunun tek çözümü olmadığını belirtmekte fayda var. Çoğu durumda, kavak yakacak odun yakmak daha uygun ve daha doğrudur. Kalın kurum katmanlarını bile etkili bir şekilde çıkarırlar. Bazen aynı amaç için "Baca temizleme" günlüğü gibi özel reaktifler satın alırlar. Ancak en etkili seçenek, kalın uzun saplarda fırça kullanımı olarak kabul edilir.