Gramofonlar hakkında her şey

Gramofonların yapılışı ve nasıl çalıştıkları teknoloji ile ilgilenenler için oldukça ilgi çekicidir. Plaklar, iğneler ve yedek parçalar çok dikkatli seçilmelidir. Uzmanlar, "Hammer", "Leningrad" antika gramofonlarına ve diğer değişikliklere dikkat etmelidir.

İlk ses üreten cihazların ancak 19. yüzyılın sonunda ortaya çıkmaya başlaması çok garip görünebilir. 1877'de bir fonograf ve 11 yıl sonra bir gramofon yaratıldı.

Bununla birlikte, kesinlikle konuşmak gerekirse, tam teşekküllü bir buluştan söz edilmedi. Bu yeni gelişme bir gramofona benzemiyor ama teknik olarak tam da onun alt türü. Kemmler'in yeniliği şuydu:

• boruyu azaltmak;
• kutuya yerleştirin;
• böylece cihazın kompaktlığını elde edin ve taşınmasına izin verin.

Çalışma prensibi, bazı ayarlamalardan geçmesine rağmen, aslında değişmedi. Ayrıca, "gramofon" adı, kurumsal markanın "arka plan" kelimesiyle, yani ses ile birleşmesinin bir sonucu olarak ortaya çıktı. Ülkemiz dışında hiçbir yerde bilinmiyor. Bu cihazın sahneden çıktığı haliyle ortaya çıkmadığını ve daha ileri teknolojiye yol açtığını belirtmekte fayda var. Başlangıçta, kayıtların kaydırılması yalnızca mekanik bir "sarma" ile sağlandı.

İlk üretim yıllarına ait gramofonlar pek günümüze ulaşmadı ve 1920'lerden önce yapılanların sayısı çok azdı. Bu cihazların gerçek altın çağı, savaş öncesi on yılda geldi.

1930 ile 1950'lerin sonları arasında gramofonlar son derece popülerdi. Hem evde hem de şehir parklarında dinlendiler. Onlar için bu tür cihazlar ve kayıtlar oldukça az sayıda işletme tarafından üretildi. 1940'larda ortaya çıkan elektrofonlar bile gramofonun yerini hemen almadı; bu arada yurtdışında da durum aynıydı. Sadece 1950'lerin ortalarında, gramofon ve gramofon üretimi ile onlar için kayıtlar azalmaya başladı ve kısa süre sonra bunların yerini tamamen teypler aldı.

Gramofon mekanizmasının yapısı oldukça basittir. Ana tahrik, daha önce de belirtildiği gibi yay sistemidir. Kutunun içinde bulunan bir zil sesi güçlendirir. Bir santrifüj regülatör, hızı düzenlemeye yardımcı oldu. Ses üretimi, çelik (daha az sıklıkla safir) bir iğne ve bir zar kullanılarak sağlandı.

Safir iğneler, birçok kez kullanılabildikleri için yavaş yavaş çelik muadillerinin yerini almıştır. Ses seviyesi 80 ila 100 dB arasında değişiyordu.

Dışarıya çıkarılan pipolu gramofonların olduğunu belirtmekte fayda var. Aynı zamanda, herhangi bir cihaz, adaptörün çalışma biçiminde bir gramofondan farklıdır. Ses oluğu enine değil derin bir şekilde oluşturulur. Pate'in ürünlerinin en eski versiyonları, çevreden ortaya değil, tam tersi şekilde yeniden üretilecekti. Ancak kısa süre sonra bu karar reddedildi, çünkü çok sayıda geleneksel kayıt zaten üretilmişti.

Hem seyahat (hafif) döner tablalar hem de ayaklı versiyonları vardı. Aralarındaki fark esas olarak boyut ve ağırlıktaydı. Aynı zamanda, tamamen minyatür bir cihaz yaratmak imkansızdı - kayıt ve çoğaltma teknolojisi bir sınırlama getirdi. Retro tarzında modern teknoloji yaratırken bu durum dikkate alınır. En son modeller artık mekanik değil, elektrikli tahrik için hesaplandı. Ama bu, bu tür bir cihazın kuğu şarkısıydı.

Pate veya diğer Avrupalı ​​üreticilerin 1920'den önce üretilmiş gerçekten eski bir aparatı çok nadirdir. Bu nedenle, antika gramofonların çoğu SSCB'de ve özellikle 1938'den sonra üretildi. Bunun nedeni, muhtemelen, önceki modellerin, piyasaya sürüldüğü zaman tamamen yıpranmış olduğu gerçeğidir.

Ancak uzun sürmedi - bariz nedenlerden dolayı, işletme yakında uzmanlığını değiştirmek zorunda kaldı. Ve ayrıca şu kişiler tarafından serbest bırakıldılar:

• Lenin Nişanı "Çekiç" bitkisi;
• Moskova, Leningrad ve Vladimir gramofon fabrikaları;
• hassas sanayinin birleşmesi ile Moskova (daha sonra Kazan'a ihraç edilen) fabrikası;
• kooperatif fabrikası "Krasnogvardeysk";
• Dnepropetrovsk gramofon tesisi;
• Penza'da bulunan Frunze'nin adını taşıyan bisiklet fabrikası.

Daha nadir üreticiler:

• dokuma fabrikası "Pioneer" (1925 ve 1933 arasında);
• Aprelevsky tesisi (ilk önce vinil üretiminde ustalaştı);
• artel "Gramofon";
• İngilizce HMV modelleri.

Koleksiyonerler arasında sadece Leningrad değil, Druzhba da çok popüler. Modern firmaların bile, daha sık taklit olmalarına rağmen, genellikle gramofon üretmeleri ilginçtir. Basit sürümlerin yanı sıra, ses kayıtlarından flash kartlara kopyalayabilen veya uzaktan kumanda edilebilenler de vardır. Bazen harici hoparlör sistemlerine bağlantı da uygulanır. Çarpıcı örnekler:

• AR-003 Lider;
• Camry CR 1149;
• Crosley Hatıra USB;
• Weltbild Nostalji.

Unutulmaması gereken en önemli şey, çelik iğnelere çok fazla sayıda ihtiyaç duyulacağıdır. Yumuşak alaşım hızla bozulur ve bu nedenle diskin bir tarafını dinledikten sonra iğneyi değiştirmeniz gerekir. Bu yapılmazsa, pikap ucu gramofon kayıtlarını yavaş yavaş bozacaktır. Bunun için endişelenmenize gerek yok - iğnelerin fiyatı düşük.

Geçmişte, kendi kendine elde edilen iğneler için bile özel makineler üretildi. Gramofon satın alınır alınmaz önleyici tedbirlerin alınması gerekir. Anlamı:

• hareketli parçalara yağlayıcı uygulamak;
• kırık blokların değiştirilmesi;
• cihazı zevkinize göre ayarlamak.

En basit bakım seçeneği, tornavida, peçete ve makine yağı kullanımını içerir. Gramofon çok aşınmışsa, onu onarmak için yedek parçalara ve yardımcı araçlara ihtiyacınız olacaktır. Cihazın sökülmesi ve servis işlemi aşağıdaki gibidir:

• motorun çıkarılması;
• üst paneli tutan vidaları sökerek;
• plaka çemberinin çıkarılması;
• çerçevenin dikkatlice çıkarılması;
• toplayıcıyı yumuşak bir bezle sabitlemek;
• ocak için sızan gresin çıkarılması;
• gerekli olduğu gibi dövme demirinin restorasyonunun silinmesi;
• gerekirse motorun sökülmesi ve sorunlu alanların değiştirilmesi;
• ters sırada montaj;
• hiçbir şeyin düşmemesi için sıcak eriyik tutkal üzerine rondelalar ve contalar dikmek;
• hız regülasyonu.

Vinil genellikle ikinci el mağazalardan veya çevrimiçi açık artırmalardan satın alınır. Bazı insanlar onları eBay'de sipariş eder, ancak bu durumda nakliye masrafları oldukça önemli olacaktır. Satın alınan herhangi bir kaydı hemen açabileceğinizi düşünmeyin. Önce temizlenmesi gerekecek. Bu genellikle gereksiz bir diş fırçasıyla uygulanan yumuşak deterjanlarla yapılır.

Temizlerken fırçayı yarıçap boyunca hareket ettirmeniz gerekir. Güçlü basınç kontrendikedir. Yazıtlı çıkartmalara dokunmamak daha iyidir. Daha sonra, plaka bir ılık su akışı altında durulanmalı ve tüy bırakmayan bir mikrofiber ile silinmelidir. Ek olarak şeritler (plaka paketleri) satın almak daha iyidir, çünkü verilenler genellikle aşınmıştır.

İğneler, taşıyıcının yüzeyine dik değil, talimatta belirtilen açıda yerleştirilir. Tonearm ağırlığı dikkate alınmalıdır. Yaydan ve diğer parçalardan eski gresi çıkarmanız gerekirse, WD-40'ı kullanabilirsiniz.

Öneriler:

• gramofonu sıcak ve kuru bir yerde saklayın;
• saat yönünde sarın (ve farklı bir yön sağlanmış olsa bile, her zaman yalnızca bir yöndedir);
• aşırı güç kullanmaktan kaçının;
• artan direnç hissi olduğu anda bitkiyi durdurun, aksi takdirde yay kırılabilir;
• uzun süre saklamadan önce bir gramofonu yerleştirmekten kaçının (bükülmüş ve sıkıştırılmış bir plaka birkaç ay içinde bozulabilir);
• disk dönmeye başladığında iğneyi yavaşça ve yumuşak bir şekilde plakanın üzerine indirin;
• gramofonu kayıt sırasında değil, kayıttan önce başlatın.